Lang geleden, toen het Corona virus nog een ver-van-ons-bed-show was en het thuiswerken de droom, waren we allemaal bekend met het concept van maandag.
Fris en fruitig stap je ’s morgens het OV of je auto in, klaar om je weer een volle werkdag te verwonderen over alles wat om je heen gebeurt. Vandaag ga je het beter doen en je neemt je plechtig voor om eens niet fanatiek naar een andere automobilist te toeteren of te zuchten wanneer een andere reiziger naast je neerploft. Er is werkelijk niemand die forenzen op zijn/haar lijstje met hobby’s zal zetten, dus jij zal het goede voorbeeld geven door vandaag hoffelijk te zijn. Je zult vandaag glimlachen naar anderen, want wie goed doet, goed ontmoet, toch?
De eerste verzonden glimlach wordt nou niet bepaald vriendelijk ontvangen en je vraagt je af of er dan misschien nog een stukje granola tussen je tanden is blijven zitten. Terwijl je toch vanmorgen keihard hebt geflost… Fantastisch, schiet er door je heen. Je bent nog niet eens op je werk aangekomen en nu al heb je het gepresteerd om jezelf belachelijk te maken…
Nee, nee! Corrigeer je jezelf. Door al dat gepieker ben je geen haar beter dan die verzuurde pruim die zojuist jouw figuurlijke olijftak in de hakselaar heeft gepropt. Ook zij oogst wat ze zaait. In dat geval dus een zure pruimentaart. Ach ja, ieder z’n smaak.
Dus probeer je het met goede moed opnieuw en zend je een stralende glimlach naar de eerste beste persoon die het dichts bij is. Helaas heeft die persoon een partner die wat minder blij is met jouw intenties en het onderwerp van beider attentie wegtrekt. Jij haalt simpelweg je schouders op. Dan toch niet?!
Daarna probeer je over elk iemand die je ziet, iets positiefs te bedenken. Wellicht levert dat wat karma punten op! Kijk, die man heeft een leuke snor. Ah en de oude dame een stukje verderop heeft een hoedje op dat haar ogen goed doet uitkomen. En de verzuurde pruim had haar haren in een leuk vlechtwerk geweven.
Maar als je bij de oversteek voor het gebouw waar je werkt bijna wordt aangereden door een fietser, die op zijn beurt weer op het nippertje ontkomt aan een bus, ben je het zat. De smartphone van de fietser klettert op de grond en de scheldkanonnade die volgt (waarvan je niet zeker bent of die nu voor jou is of niet), is niet mals. Je schudt je hoofd en wijst naar je voorhoofd voor je verder loopt. Pffft, mensen. Je zult er maar een zijn.
Je nog steeds verbazend over de stommiteiten die sommige mensen soms begaan (dat afgezonderde huisje in de bergen klinkt zo gek nog niet), arriveer je op je werk en ga je aan de slag. Tegen de lunch heb je al koffie over je nieuwe blouse gegooid, rende je van afspraak naar afspraak en bleef die ene collega op momenten dat je wél op je plek zat maar bij je bureau hangen. Je pakt je salade-bak van Albert Heijn, om vervolgens beneden in de kantine toch weer te zwichten voor een kroket.
Uren (of in je beleving: een half mensenleven) later plof je na een snelle magnetronmaaltijd (wederom Albert Heijn) uiteindelijk uitgeput in je bed. Met een snelle swipe op je smartphone annuleer je de Pilates les voor vanavond. Na een maandag als deze heb je écht geen energie meer om op een matje te liggen en je af te vragen waar in godsnaam je zitbotjes zitten én wat je er ook alweer mee moet doen. Ugh. Je bent geen knappe dokter.
Je scrollt verder op Instagram en voelt je met de minuut ellendiger. Al die blije, slanke influencers met inspirerende foto’s en beach bodies. Ondanks dat je écht je best hebt gedaan, is het weer niet gelukt om zen te blijven. Met een zucht kwak je je telefoon op bed en herinnert jezelf eraan om morgenochtend meteen al die neppe lui van je feed af te gooien, want hun positiviteit is deprimerend.
En niets meer dan leugens trouwens. Is de gewone mens dan echt zo egoïstisch. oppervlakkig en verbitterd geworden? Hoe kunnen we dit terugdraaien?
Op zich een heel interessant vraagstuk en kudos voor jou als je werkelijk elke nacht met dit soort gedachten in slaap valt. Maar nee, de meesten van ons denken aan ogenschijnlijk nutteloze dingen als: ‘Hebben pinguïns knieën?’ en ‘Als je probeert te falen en het lukt, heb je dan gefaald of niet?’ Maar het aller-, aller- allerergste wat er na zo’n dag kan gebeuren, is het volgende.
Weet je nog? Toen iemand een keer met je probeerde te flirten en jij het ongeveer vijfhonderd keer niet verstond? Awkwaaaaaaard!
Oh, OH! En die ene keer dat je de hele school had verteld dat je verkering had, en de persoon in kwestie dit vervolgens ontkende. Een echte klassieker, dunkt me. Wil je daar wat beeldmateriaal bij?
Oh echt, ik haat het als dat gebeurt. Door de week heb ik mijn slaap hard nodig, maar nee. Op het moment dat mijn brein het hilarisch vindt om me te vermaken met de meest gênante momenten uit mijn leven (uitgezonden in HD en een beetje aangedikt, but this bitch ain’t remembering that), prijs ik mezelf wel gelukkig dat we, ondanks alles, in de eenentwintigste eeuw leven. Ik bedoel, wat deden de mensen zonder Internet en mobiele telefoon op dit soort momenten? Een nachtlampje aandoen en toch maar verder lezen in de spannende thriller waar je alsnog de halve nacht van wakker ligt? Je partner wakker schudden om je hart uit te storten? Een kopje warme melk maken? Lijden in stilte?
Ik heb inmiddels geleerd dat vechten tegen mijn eigen grijze massa geen zin heeft, want het blijft toch wel de top vijftig aan awkward momenten in mijn leven afdraaien, of ik het nu leuk vind of niet (EN NU NUMMER NEGENENDERTIG: DIE KEER DAT JE-).
Dus, nee. Volgens mij kiest 98% van ons allen voor de afleiding in de vorm van een verblindend blauw lichtje. En als je alle Insta Stories gezien hebt en je Facebook profiel van nieuwe informatie hebt voorzien, leer je een hoop andere nutteloze dingen.
A- een van je exen heeft nog steeds dezelfde foto op social media.
B- Volgens Buzzfeed ben je géén picky eater. Is dat eens een opluchting!
C- Ook heeft Buzzfeed bepaald dat je daarentegen wél een 90’s baby bent.
D- Je celeb crush lijkt ineens een leuke partner te hebben, iets wat je onuitstaanbaar vindt.
E- Het lukt je niet om alle Disney prinsen en prinsessen op te noemen. Shame on you.
F- Al die Tasty filmpjes zijn fantastisch. Maar nu heb je… honger.
(Je krijgt mijn respect als je bovenstaande scene herkent, of beter nog: je heel hard PAPZAK riep na mijn laatste zin. 😉 Na ruim tien jaar verveelt het me nog steeds niet om te pas en te onpas Mastermovie quotes te gebruiken, tot grote ergernis van Richard…)
Anyway, na al deze mind-numbing uitstapjes is je brein er klaar mee. Opgelucht haal je adem en leg je jouw telefoon weer op het nachtkastje. Maar wacht eens even…
Weet je nog die ene keer toen je ….
Je ogen sperren zich wijd open als de spreekwoordelijke roze olifant weer jouw gedachten binnen komt wandelen en zich relaxt met een bak popcorn voor het bioscoopscherm installeert.
En nu, voor nummer ACHTENDERTIG…
Pff, I know right?
Voor nu hoop ik dat je hebt kunnen lachen om mijn (en hopelijk jouw) maandag struggles. Gelukkig zijn dagen als deze spaarzaam voor mij en ik ga ervan uit dat dit voor jullie niet anders is. Zo niet, raad ik je aan om te kijken wat je ongelukkig maakt en er wat aan te doen. Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk, ook op die beruchte maandagen. Maar goed, we houden nou eenmaal van klagen.
Als afsluiter wens ik jullie dan ook allemaal een lange nacht ononderbroken slaap toe, met weinig schaapjes en veel mooie dromen. Mocht je niet meer kunnen slapen door deze blog, deel gewoon die awkward momenten hieronder. 0-1 voor je brein, toch? 🙂
Stay safe, lieve mensen. Houd je alsjeblieft aan de maatregels van onze overheid, die zijn er niets voor niets. Bescherm jezelf en anderen. <3
P.S. Ja, pinguïns hebben knieën. En: beide. Je hebt immers je doel succesvol behaald: falen.